Tot de sterren en weer terug met André Kuipers

Toch was het eerder een wat inhouden spektakel, maar dat past ook wel bij André Kuipers. De show was fraai, elegant, leerzaam, vol humor, maar het waren geen Amerikaanse toestanden, waarbij geluid en licht de inhoud overstemt.

In de avondvoorstelling sloeg zijn stem af en toe over. Geen wonder als je bedenkt dat hij eerder die dag al twee keer een hele show had gegeven. Toch was ook bij die derde keer zijn enthousiasme groot als altijd.

Dat de shows compleet uitverkocht waren, is bijna logisch. Het is de enige manier voor de meeste mensen om enigszins in de buurt van zo’n ruimte-ervaring te komen.

Mensen willen Kuipers aanraken, alsof hij een ruimtewezen van Mars is. Hij heeft daadwerkelijk tussen al die miljoenen sterren gewerkt en kan het navertellen. En dat doet hij met verve.

Natuurlijk, het publiek verwacht dat het wordt overrompeld. En dat gebeurde, deels met uiterlijk vertoon. Er was dat moment dat het ronde videoscherm tot op de grond zakte, toen hij vertelde over de lancering. Opeens klonk er een donderend geraas en spoot vuur omhoog, toen het scherm als een raket opsteeg, als ware het een lancering.

En er waren acrobaten die in de lucht door hoepels duikelden, alsof ze gewichtsloos waren. Ook was er dat verrassingsoptreden van Trijntje Oosterhuis, nadat hij verteld had dat hij naar het nummer ’Vlieg met me mee’ had geluisterd, vlak voordat de lancering begon. En ook, dat was grappig, naar ’Pastorale’ van Ramses Shaffy.

Maar wat het meest opviel was dat iedereen ook aan zijn lippen hing als hij gewoon vertelde, als hij beelden liet zien van zijn dochtertje die een Sinterklaasliedje voor hem zong, vlak voor hij opsteeg, iets wat de hele wereld zag omdat iedereen meekeek naar de lancering. Hij was in totaal twee keer in de ruimte, eerst kort in 2004 – elf dagen – en daarna, in 2011, lang – 193 dagen. Vooral over die laatste missie in het internationale ruimtestation ISS vertelt hij enthousiast. En met veel humor. Over plassen in de ruimte. „Je moet eerst je voeten vastzetten, anders zweef je van de pot. Daarna moet je de stofzuigerslang aanzetten, die alles opvangt. Dát vergeet je maar één keer”, zegt hij met een grijns. Of hij laat zien hoe water aan je gezicht blijft plakken in de ruimte. Hoe je tijdens de hele vlucht in een soort maxi cosi zit, een luier aankrijgt en je in de ruimte met babydoekjes wast. „Je gaat gewoon weer terug naar hoe je als baby begonnen bent”, lacht hij.

Maar hij is ver gekomen. Helemaal tot de sterren en weer terug.